Strach

- Porozmawiajmy o strachu. Czego się boisz?

- Klara nie boi się niczego!

- Zdejmij na chwilę maskę i przypomnij sobie sytuacje, w których się bałaś. Nie próbuj udawać, że nigdy nie zaznałaś tego uczucia.

- No dobrze, znam uczucie strachu. Najbardziej bałam się chyba gdy spędziliśmy noc na granicy egipsko-izraelskiej. Obce kraje, wokół tłum zdenerwowanych, obcych ludzi przepychających się z innymi i złowrogie spojrzenia strażników z karabinami. Nie mogliśmy zawrócić ani iść dalej. Albo wtedy w Berlinie, gdy w pociągu, którym mieliśmy wracać do domu, nie było naszego wogonu.

- Jedni boją się myszy inni śmierci, a ty czego boisz się najbardziej?

- Bezradności i samotności. Boję się sytuacji, w których jestem bezradna – gdy nic nie zależy ode mnie. Lubię czasem pobyć sama ze sobą, ale tylko wtedy, gdy wiem, że jest ktoś obok, że mam rodzinę i przyjaciół, którzy chętnie spędzają ze mną czas. Czasem nawet za bardzo angażuję się w sprawy innych, ale to dlatego, że chcę pielęgnować relacje, bo boję się samotności.

- Boisz się śmierci?

- Śmierci bliskich tak, nie chcę myśleć o tym, że kiedyś ich zabraknie. Swojej się nie boję, przecież to nieuniknione, więc pogodziłam się z tym.